Εγκυμοσύνη & HIV

Αυτός είναι ο ιός που προκαλεί το AIDS (σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας). Εάν έχετε μολυνθεί, τότε μπορεί να κολλήσετε και το μωρό σας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γέννας ή μετά τη γέννα μέσω του θηλασμού.

 

Ως μέρος της ρουτίνας της φροντίδας πριν τη γέννα, θα σας συστηθεί να κάνετε ένα εμπιστευτικό τεστ για να εξεταστεί εάν έχετε μολυνθεί από τον ιό της ανοσολογικής ανεπάρκειας. Εάν το αποτέλεσμα είναι θετικό, τότε το μωρό σας και εσείς θα κάνετε θεραπεία, η οποία θα μειώσει το ρίσκο μετάδοσης του ιού στο μωρό. Εάν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, το γεγονός ότι δεχτήκατε να κάνετε το τεστ ως μέρος της φροντίδας πριν τη γέννα δεν θα πρέπει να επηρεάζει την ικανότητά σας να αποκτήσετε ασφάλεια.

Εάν πιστεύετε ότι υπάρχει ρίσκο να μολυνθείτε από τον ιό ανοσολογικής ανεπάρκειας ή ξέρετε ότι έχετε τον ιό, ζητήστε από τον γιατρό ή τη μαία σας να σας παραπέμψουν σε κάποιον γιατρό ειδικευμένο στον ιό ανοσολογικής ανεπάρκειας.

Εάν έχετε τον ιό ανοσολογικής ανεπάρκειας
Θα συζητήσετε με τον γιατρό σας τον χειρισμό της εγκυμοσύνης και της γέννας.

• Υπάρχει 1 στις 6 πιθανότητες να προσβληθεί το μωρό σας από τον ιό.
• Το 20% των μωρών που προσβάλλονται από τον ιό ανοσολογικής ανεπάρκειας αναπτύσσουν το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS) ή πεθαίνουν κατά τον πρώτο χρόνο ζωής, γι’ αυτό είναι σημαντικό να μειωθεί η πιθανότητα μετάδοσης του ιού.
• Η θεραπεία μπορεί να μειώσει το ρίσκο μετάδοσης του AIDS στο μωρό σας.
• Ο χειρισμός του τοκετού θα είναι συγκεκριμένος για να μειωθεί ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού στο μωρό. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει εκλεκτική καισαρική τομή.
• Το μωρό σας θα εξετάζεται για τον ιό ανοσολογικής ανεπάρκειας μετά τη γέννα και για τα επόμενα δυο χρόνια. Εάν βρεθεί ότι το μωρό έχει προσβληθεί από τον ιό, οι παιδίατροι θα μπορέσουν να προβλέψουν κάποιες αρρώστιες που εμφανίζονται στα μωρά που έχουν προσβληθεί και έτσι θα τις αντιμετωπίσουν νωρίς. Όλα τα μωρά που έχουν γεννηθεί από μητέρες με τον ιό ανοσολογικής ανεπάρκειας, εμφανίζουν θετικό αποτέλεσμα στον ιό, αλλά πολλά μωρά σε αργότερα τεστ δίνουν αρνητικό αποτέλεσμα γιατί τα αντισώματα που έχουν περάσει από το σώμα της μητέρας στα μωρά, έχουν εξαφανιστεί.
• Θα σας συμβουλέψουν να μη θηλάσετε, καθώς ο ιός ανοσολογικής ανεπάρκειας μεταδίδεται μέσω του θηλασμού.

Στέφανος Χανδακάς MD MBA PhD
Μαιευτήρας - Γυναικολόγος, Ενδοσκοπικός Χειρουργόςhttp://www.woman.com.gr

Δείτε περισσότερα άρθρα στην ιστοσελίδα μας babyzone.gr 

Διαζύγιο. Μια δύσκολη συνθήκη για όλη την οικογένεια.

Παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις το διαζύγιο και ο χωρισμός αποτελούν την καλύτερη λύση, οι μέχρι τώρα έρευνες δείχνουν ότι ο χωρισμός των γονέων αποτελεί μια τραυματική εμπειρία για το παιδί, όπως και για τους γονείς. 

 
Για πολλούς ενήλικες  που βρίσκονται στην διαδικασία του χωρισμού, ο κόσμος καταρρέει, και είναι πραγματικά πολύ εύκολο να αγνοήσουν, να μειώσουν τη σημασία και να παραμελήσουν τα παιδιά σε αυτή την διαδικασία. Και είναι εύκολο να παραμελήσουν τα παιδιά γιατί είναι αρκετά δύσκολο να διαχειριστούν τα δικά τους συναισθήματα για τον χωρισμό τους.
Απόγνωση, θυμός, λύπη ντροπή και σύγχυση, συναισθήματα που είναι παρόμοια με την κατάσταση του πένθους, μιας και σε έναν χωρισμό υπάρχουν απώλειες. Απώλεια της σχέσης, απώλεια για τα παιδιά της οικογένειας που βιώναν ως τώρα, απώλεια της ασφάλειας. Εάν η μαμά και ο μπαμπάς μπορούν να δώσουν τέλος στο γάμο τους, τότε τι είναι ασφαλές; Δεν θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο και στην δική τους σχέση με τη μαμά και τον μπαμπά;
Πολλά παιδιά ερμηνεύουν το διαζύγιο ως απόρριψη ή εγκατάλειψη των ίδιων, ή θεωρούν υπεύθυνο τον εαυτό τους για τη διάλυση του γάμου των γονιών τους και αισθάνονται μεγάλες ενοχές γι’ αυτό.  Τα παιδιά, ιδιαίτερα στη προσχολική και σχολική ηλικία δεν ξέρουν πως να ζητήσουν βοήθεια, υποστήριξη, κατανόηση και είναι κάτι που πραγματικά χρειάζονται.
Είναι σημαντικό οι γονείς να συζητήσουν μεταξύ τους πρακτικά ζητήματα, τα οποία μπορεί να είναι κρίσιμα για την προσαρμογή της οικογένειας, να ανακοινώσουν στο παιδί το γεγονός ότι δεν είναι μόνο ή ότι δεν κινδυνεύει να το εγκαταλείψουν. Να είναι ειλικρινείς και ανοιχτοί στις ερωτήσεις, να ακούνε το παιδί και να του δώσουν την ευκαιρία να εκφράσει την λύπη του, τον θυμό του, την αγωνία του στο βαθμό που επιθυμεί κάθε φορά να εκφράσει. Να το ενθαρρύνουν  να μιλήσει για το διαζύγιο και την αίσθηση απώλειας. 
Η εμπιστοσύνη και η αίσθηση αξιοπιστίας απειλείται και το σημαντικότερό για ένα παιδί που βιώνει ένα διαζύγιο είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς θα διαχειριστούν τη μεταξύ τους σχέση και η στάση που θα κρατήσουν απέναντι στα παιδιά.  Το ρητό που χρειάζεται να ακολουθήσουμε ως γονείς είναι «Αφού δεν μπορέσαμε να πετύχουμε στο γάμο μας, ας πετύχουμε στο διαζύγιο μας.»

Αμαλία Καπουλέα
Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
στη Γραμμή «Μαζί για το Παιδί» 115 25

Δείτε περισσότερα άρθρα στην ιστοσελίδα μας babyzone.gr 

Μονογονεϊκή οικογένεια

Με τον όρο «μονογονεϊκή οικογένεια» εννοούμε την οικογένεια, στην οποία υπάρχουν παιδιά κάτω των 18 ετών που έχουν μόνο έναν γονέα, είτε γιατί ο άλλος γονέας απεβίωσε, είτε λόγω διαζυγίου ή γιατί ο γονέας δεν παντρεύτηκε ποτέ.

Από το 1950 και μετά, ο αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών διεθνώς έχει αυξηθεί σημαντικά. Το 1970, περίπου το 11% των παιδιών στον κόσμο ζούσαν σε μονογονεϊκές οικογένειες. Το 1996, το ποσοστό είχε φτάσει το 31%. Φαίνεται, επίσης, ότι με το πέρασμα του χρόνου, οι μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες τροποποιούν και τους επικρατέστερους λόγους, για τους οποίους δημιουργούνται οι μονογονεϊκές οικογένεις.

Στα μέσα του 20^ου αιώνα, οι περισσότερες μονογονεϊκές οικογένειες οφείλονταν στον θάνατο ενός συζύγου, ενώ στις δεκαετίες του 1970 και 1980, οι περισσότερες μονογονεϊκές οικογένειες ήταν αποτέλεσμα διαζυγίων. Από τις αρχές του 21^ου αιώνα, ο αριθμός των γονέων που δεν παντρεύονται συνεχώς αυξάνεται.

Ο συχνότερος τύπος μονογονεϊκής οικογένειας είναι αυτή που αποτελείται από τη μητέρα και τα βιολογικά παιδιά της. Ο αριθμός των οικογενειών, που αποτελούνται από τον πατέρα και τα παιδιά αυξάνει μετά το 1980 και συνήθως αυτές οι οικογένειες προκύπτουν μετά από διαζύγιο των γονέων.

Τα συνηθέστερα προβλήματα μονογονεϊκών οικογενειών

Τα συνηθέστερα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι μονογονεϊκές οικογένειες, μπορούν να καταταγούν σε δύο ευρείες κατηγορίες:  

1. Οικονομικά. Είναι αυτονόητο ότι όταν μόνο ένας γονέας καλείται να καλύψει τις πρακτικές, οικονομικές και μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, το βάρος είναι μεγαλύτερο.  

2. Κοινωνικά - Ψυχολογικά. Διάφορες κοινωνιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες έχουν κάποια «μειονεκτήματα» σε σχέση με τα παιδιά, που μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς (π.χ. διπλάσιες πιθανότητες να εγκαταλείψουν το σχολείο, περισσότερες συγκρούσεις με τους γονείς, λιγότερη επίβλεψη από τους γονείς, συχνότερη εμπλοκή με αλκοόλ και ουσίες, παραβατική συμπεριφορά, αυξημένη αυτοκτονικότητα και τετραπλάσιες πιθανότητες να χρειαστούν ψυχολογική βοήθεια).

Βεβαίως, πρέπει να διαχωρίσουμε τις δυσκολίες, που ανακύπτουν στα διάφορα είδη μονογονεϊκών οικογενειών.

Οι πρώτες ημέρες με το μωρό μας

Η προσαρμογή στα νέα δεδομένα δεν υπόκειται πάντα σε προγραμματισμό. Χρειάζεστε χρόνο για να συνηθίσετε στη νέα οικογενειακή ζωή μαζί με το μωρό σας και σαφώς δεν υπάρχει καμία συνταγή γι' αυτό.

Μετά την άφιξη του μωρού στο σπίτι ξεκινά ένας νέος κύκλος ζωής που συνοδεύεται από πολλά και ποικίλα συναισθήματα - μερικά εκ των οποίων μπορεί να μην είναι αυτά που περιμένατε. Οι περισσότεροι γονείς αισθάνονται απερίγραπτη ευτυχία και, όταν μάλιστα το μωρό είναι καλόβολο, ενθουσιάζονται ακόμα περισσότερο. Κάποιοι άλλοι γονείς, πάλι, νιώθουν πιο βαριά την ευθύνη επάνω τους και είναι λιγότερο παρορμητικοί. Το σίγουρο είναι πως κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά το γεγονός.

Τι μπορεί να συμβεί τις πρώτες ημέρες
Εκτός από την αντιμετώπιση της φυσικής καταπόνησης, όπως τα ράμματα της περινεοτομής ή μιας καισαρικής, η καθημερινότητα σας θα επηρεαστεί άμεσα από τα ακόλουθα:
Αίσθημα ευθύνης  
Ξαφνικά διαπιστώνετε πως τώρα είστε υπεύθυνοι για ένα πλάσμα αβοήθητο και εξαρτώμενο αποκλειστικά από εσάς. Πρέπει να το ταΐζετε, να το αλλάζετε, να το πλένετε, να το φροντίζετε, να ασχολείστε με την υγεία του και να το αγαπάτε.